Ο Ξυλοκόπος και η Κοκκινοσκουφίτσα (Sexy!)

Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ξυλοκόπος που κάθε πρωί πήγαινε στο δάσος για να κόψει ξύλα. Κουραζόταν πολύ με τη δουλειά του, αλλά ποτέ δεν τού έλειπε το κέφι. Έπαιρνε μαζί το κολατσιό του για το μεσημέρι και αργά το απόγευμα γύριζε στο σπίτι του.

Μια μέρα, εκεί που ετοιμαζόταν να δώσει την τελειωτική τσεκουριά σε ένα δέντρο, άκουσε μια λεπτή φωνούλα πίσω του να τον παρακαλεί τρομαγμένη:

«Μη, καλέ ξυλοκόπε! Μην το κόψεις το κακόμοιρο το δεντράκι»!

Κοίταξε ξαφνιασμένος και τι είδε; Την κοκκινοσκουφίτσα με το καλαθάκι της γεμάτο βατόμουρα να στέκεται στις φυλλωσιές!

«Α! Δε θα σ’ ακούσω καλή μου κοκκινοσκουφίτσα»! Τής είπε και χρατς! Πάει το δέντρο, πάρ’ το κάτω!

«Κακέ ξυλοκόπε! Θα σε τιμωρήσω σκληρά γι’ αυτό που έκανες»! Είπε η κοκκινοσκουφίτσα!

«Μπα και τι θα μού κάνεις, δηλαδή»; Ρώτησε με ειρωνικό χαμόγελο ο ξυλοκόπος!

«Θα σε δέσω πάνω σε ένα δέντρο, για να μάθεις»! Και ταυτόχρονα έβγαλε απ’ το καλαθάκι της ένα χοντρό σκοινί και άρχισε να δένει τον άτυχο ξυλοκόπο πάνω σε ένα δέντρο!

«Μη»! Φώναζε εκείνος, του κάκου! Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, μόλις τον έδεσε καλά-καλά η κοκκινοσκουφίτσα, τού κατέβασε και το παντελόνι και τον άφησε γυμνό από τη μέση και κάτω.

«Είδες κακό παιδί»; Τού είπε και άρχισε να κάνει κάτι ακατανόμαστες πράξεις, που με δυσκολία μπορούμε να σάς περιγράψουμε σε αυτό εδώ το Blog!

Μετά από αρκετή ώρα η κοκκινοσκουφίτσα έφυγε κι απόμεινε ο ξυλοκόπος εκεί, στο δέντρο δεμένος και ντροπιασμένος. Κατά το απογευματάκι πέρασε ένας βοσκός που τον είδε στα μαύρα του τα χάλια και τον έλυσε.

«Τι έπαθες άνθρωπέ μου»; Ρώτησε ο βοσκός.

«Άστα, πού να στα λέω! Ένα τσούρμο ληστές πέρασαν από ’δώ και με ληστέψανε και με κάνανε όπως βλέπεις»!

Το πίστεψε ο βοσκός, γιατί μόνο ένα τσούρμο ληστές θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο κι έφυγε κουνώντας το κεφάλι.

Την επόμενη μέρα, ο ξυλοκόπος ξαναπήγε στο δάσος για να κόψει ξύλα! Εκεί που έκοβε λοιπόν και γκάπα-γκούπα, νάσου η μικρή φωνούλα πάλι πίσω του!

«Α, κακέ ξυλοκόπε, δεν έβαλες μυαλό! Θα έχω άδικο τώρα να σε παλουκώσω στο χώμα φαρδύ-πλατύ, για να συμμορφωθείς»;

Ο ξυλοκόπος την κοίταξε ένοχα, γιατί κατάλαβε το λάθος του, αλλά στο πιτς-φυτίλι βρέθηκε ξάπλα στο έδαφος χωρίς να μπορεί να κουνηθεί! Η κοκκινοσκουφίτσα κατόπιν, τον «περιποιήθηκε» για τα καλά! Μόνο που πάλι δεν μπορούμε να σάς αποκαλύψουμε λεπτομέρειες και ζητάμε συγνώμη γι’ αυτό!

Αφού, πράγματι, ο ξυλοκόπος βόγκηξε και ξαναβόγκηξε, η κοκκινοσκουφίτσα πήρε το καλαθάκι της με τα βατόμουρα και έφυγε...

Ύστερα από ώρες, τον βρήκε δεμένο ένας περαστικός κυνηγός και τον έλυσε και πήρε κι αυτός το ίδιο με το χτεσινό ψέμα σαν δικαιολογία – περί τσούρμου ληστών και λοιπά παραμύθια!

Ήρθε κι η τρίτη μέρα και ο ξυλοκόπος, με το που ξημέρωσε, πήγε κανονικά στη δουλειά του! Είχε αρχίσει να τού ψιλοαρέσει μάλιστα η όλη κατάσταση και δε φοβότανε πια! Πελεκούσε τα δεντράκια του, σιγοσφύριζε ένα δημοτικό τραγούδι που λέει: «Έλα, πουλί μου, έλα» και γενικώς την έβρισκε, ώσπου...

«Κακέ, κακέ ξυλοκόπε! Τώρα θα δεις τι θα πάθεις»! Ήταν η κοκκινοσκουφίτσα!

«Χα, χα! τι θα πάθω»;

«Γύρισε να σε δέσω»!

Τον έδεσε τούτη τη φορά μπρούμυτα πάνω σε μια πελεκημένη κοτρώνα του διπλανού ορυχείου!

«Μπα; Νέα κόλπα είναι τούτα; Έτσι που μ’ έδεσες με τα πισινά, τι θα κάνουμε»;

«Α, μην ανησυχείς, δεν είναι για μένα! Είπα στον κακό λύκο τι ωραία που περνάμε και θέλει να έρθει να το κάνει κι αυτός»!

Στείλτε κι εσείς, το δικό σας ευθυμογράφημα στο email μας: ptoumassis@gmail.com. Κάντε μας να γελάσουμε, κι εμείς θα αναρτήσουμε τη δουλειά σας!

Άρτον και Θεάματα!