Λυκάνθρωποι

Λύκοι μ’ ανθρώπων όψη, μας κοιτάζουν,
ω, πώς τα μάτια τους γυαλίζουν, δες τους!
Κρύβονται στα φυλλώματα κι οι σκιές τους,
στο φεγγαρόφωτο, λιγνές που μοιάζουν!

Έτσι και ’ρθείς μ’ αυτούς φάτσα με φάτσα
κι είναι το φως πολύ, δεν κινδυνεύεις.
Όμως την νύχτα, γρήγορα ν’ ανέβεις
κάπου ψηλά… Και γύμνωσε τα μπράτσα!

Πάντα διαλέγουν ερημιές και σκότη
και πίσω σου, βαδίζουνε ή μαζί σου!
Άμα τους καταλάβεις, προσποιήσου
και, παρακάτω, σκάσ’ το, με την πρώτη!

Αλίμονο, στα νύχια τους, ποιον βάζουν
ποιος, από χρεία, δεν τους προσπεράσει!
Λυκάνθρωποι, που για αίμα έχουν διψάσει
και μοιάζουνε με μας. Πόσο μάς μοιάζουν!

Παναγιώτης Θ. Τουμάσης