Τού καθήσανε στο στομάχι – λέει – και τώρα,
πώς θ’ απαγγείλει τους στίχους του στο κοινό;
Μπορεί και να τον πάρουν για εγγαστρίμυθο,
έτσι όπως θα σφίγγεται για να εκφέρει
με ορθή προφορά τη λέξη «ντεμέκ»,
ανεβασμένος στο ψηλό παλκοσένικο.
Κι άμα κουτσά-στραβά τα καταφέρει, πάει καλά.
Το πρόβλημα δε θα φανεί κι άλλωστε,
μια διάρροια πάντα αντιμετωπίζεται με χάπια.
Μ’ αν κατά λάθος τού ξεφύγει κανένας νυγμός;
Φαντάζεστε πόσο θα τον κατακρίνουνε,
οι αναρίθμητοι λάτρεις του Μεγάλου Τίποτα,
οι θαυμαστές του Αδύνατου Κάτι,
που για χατίρι του, πάλι συνάχτηκαν εδώ απόψε;
Α.& Θ.