Η κατάρριψη 5 μύθων για τον Τιτανικό, καθώς και η κατάρριψη της κατάρριψης (από εμάς) των 5 αυτών μύθων για τον Τιτανικό

Με την ευκαιρία συμπλήρωσης ενός αιώνα από την τραγωδία του Τιτανικού, καταρρίπτονται πέντε μύθοι σε δημοσιεύματα διεθνών μέσων ενημέρωσης.

Μύθος 1: το δήθεν «αβύθιστο πλοίο»

«Είναι ο μεγαλύτερος μύθος σχετικά με τον Τιτανικό», λεει ο Ριτσαρντ Χάουελς του βρετανικού πανεπιστημίου Κινγκς Κόλετζ, προσθέτοντας πως «η ίδια η εταιρεία ποτέ της δεν είπε κάτι σχετικό με το «αβύθιστο» του Τιτανικού, αλλά είναι μια ιστορία που βολεύει παρά πολύ τη λαϊκή δοξασία γιατί φέρνει στο νου την αρχαιοελληνική έννοια της ύβρεως και την τιμωρία ενός καραβιού από τον Θεό εξαιτίας της αλαζονείας του».

Κριτική του Arton kai Theamata! (δική μας), σχετικά με τον 1ο Μύθο:

Και όμως, πράγματι υπήρχε εκείνο τον καιρό διάχυτη η αίσθηση ότι ένα τόσο μεγάλο υπερωκεάνειο είναι όντως αβύθιστο. Μοιάζει πολύ πιο λογική τούτη η εκδοχή από την άλλη που παρουσιάζει το πόρισμα, δεδομένου ότι πάντα ο λαός καταφεύγει σε υπερβολές και το προνόμοιο της υπερβολής δεν ανήκει φυσικά μόνο στους Έλληνες...

Μύθος 2: η ορχήστρα «έπαιζε μέχρι το τέλος»

Ο μύθος λεει πως η ορχήστρα έπαιξε μέχρι τη βύθισή του, με τους επτά μουσικούς να παίζουν με τα πόδια τους χωμένα, κυριολεκτικά, μέσα στο νερό. Αυτόπτες μάρτυρες που είχαν διασωθεί, είχαν πει κατόπιν πως θυμούνται μεν την ορχήστρα να παίζει, αλλά φυσικά μέσα στο χαμό της ώρας εκείνης, κανείς δεν θυμάται αν έπαιξαν μέχρι το τέλος.

Κριτική του Arton kai Theamata! (δική μας), σχετικά με τον 2ο Μύθο:

Και όμως, πράγματι η ορχήστρα έπαιζε με τα ποδάρια των μουσικών βυθισμένα στα νερά. Δηλαδή, τι θέλει να μας πει το πόρισμα; Ότι δεν σκίστηκε καλσόν; Ότι όταν βυθίζεται ένα τόσο μεγάλο σκαρί, νερά δεν μπαίνουν από πουθενά; Λοιπόν, τα παγωμένα νερά μούσκεψαν το κατάστρωμα από την πρώτη σχεδόν στιγμή, είτε από μεγάλα θραύσματα του παγόβουνου (της πρόσκρουσης) που έπεσαν πάνω στο κατάστρωμα και έλιωναν, είτε και από τα πρώτα ορμητικά νερά που μετέβαλαν επί σημαντικά πολλή ώρα το ανώτερο κατάστρωμα σε ...ορυζώνα...

Μύθος 3: ο καπετάνιος «πέθανε ηρωικά»

Ο καπετάνιος Εντουαρντ Σμιθ παρουσιάστηκε στην ταινία ως ένας βαριά πληγωμένος από τύψεις κι ένοχες άνθρωπος που προτίμησε να πάει στο βυθό μαζί με το καράβι του από το να διασωθεί. «Τίποτα από αυτά δεν συνέβη όμως», τονίζει ο Λούντεν-Μπράουν. «Απλώς η τύχη του Σμιθ αγνοείται. Σαν να έγινε καπνός. Κανείς δεν ξέρει τι απέγινε. Ωστόσο, είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για το ναυάγιο του Τιτανικού, αφού αυτός ήταν που οδήγησε το καράβι ανάμεσα στα παγόβουνα, θεωρώντας λανθασμένα ότι, παρά το μέγεθος του πλοίου του, μπορούσε με ελιγμούς να τα αποφύγει».

Κριτική του Arton kai Theamata! (δική μας), σχετικά με τον 3ο Μύθο:

Και όμως, ο καπετάνιος πέθανε ηρωικά. Το ρεπορτάζ δεν καταρρίπτει τον μύθο. Ας μάς εξηγήσουν οι συντάκτες με ποιον δειλό (κατά τη γνώμη τους) τρόπο πέθανε ο καπετάνιος. Μήπως κλειδώθηκε τρέμοντας στην τουαλέτα; Άλλωστε, ο άνθρωπος αυτός πήγε στον πάτο μαζί με το καράβι. Από μόνη της η πράξη αυτή καθαυτή περικλείει ηρωισμό. Δεν καθόταν μπροστά στον υπολογιστή του να γράφει μπούρδες...

Μύθος 4: ο «κακός» πρόεδρος της εταιρείας

Οι μύθοι περί του προέδρου της White Star Line, Μπρους Ισμέι, τον παρουσιάζουν ως έναν «καυγατζή» που πίεσε τον καπετάνιο να οδηγήσει το πλοίο μέσα από τα παγόβουνα για να κάνει πιο γρήγορα, καθώς και ότι όταν το πλοίο βυθιζόταν πήρε τη θέση μιας γυναίκας σε μια σωσίβια λέμβο, για να σωθεί. «Πολλοί αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν πως ο Ισμέι βοήθησε πολλούς επιβάτες να ανέβουν σε σωσίβιες λέμβους, προτού επιβιβαστεί στην τελευταία από αυτές», αναφέρει ο λόρδος Μέρσι, ο οποίος ειχε διεξάγει την έρευνα για τις συνθήκες του ναυαγίου, λίγους μήνες μετά το δυστύχημα. Ο ίδιος ο Ισμέι σώθηκε και παραιτήθηκε από τη θεση του έναν χρόνο μετά, το 1913.

Κριτική του Arton kai Theamata! (δική μας), σχετικά με τον 4ο Μύθο:

Και όμως, υπάρχει το πολύ σοβαρό ενδεχόμενο όλα τελικά να συνέβησαν επειδή ήταν κι αυτός (ο Ίσμεϊ) επιβάτης στο μοιραίο πλοίο. Σκεφτείτε, ο καπετάνιος να ήθελε πράγματι να τον εντυπωσιάσει. Ειδικά αν έταζε καλά bonus! Ο γράφων πάντως, θα έκανα τούρμπο το καράβι. Το λέω! Μόνο φτερά δεν θα 'χε... Κι όσο για το αν σώθηκε ο Ίσμεϊ στο τέλος, είναι αλήθεια. Δεν χώθηκε - γράφουν - σε κανέναν! Τού παραχώρησαν προθύμως τη θέση. Μωρέ, τους πιστέψαμε!... Σε τέτοιες στιγμές, ο σώζων εαυτόν σωθήτω...

Μύθος 5: η κλειδαμπαρωμένη «τρίτη θέση» επιβατών

Ο μύθος λεει πως, ανάμεσα από την πρώτη και τη τρίτη θέση επιβατών, υπήρχε μια πόρτα που έμεινε κλειδαμπαρωμένη, ακόμη και κατά τη διάρκεια του ναυαγίου, προκειμένου οι «κοινωνικά κατώτεροι» επιβάτες, να μην εχουν την ευκαιρία να διασωθούν, αφήνοντας τους εύπορους επιβάτες να επιβιβαστούν στις σωσίβιες λέμβους. Όντως ένα τέτοιο τύπου κιγκλίδωμα υπήρχε, όμως η πόρτα δεν ήταν αμπαρωμένη και σίγουρα όχι κατόπιν εντολής. Σύμφωνα με το πόρισμα της έρευνας του Λόρδου Μέρσι, οι περισσότεροι επιβάτες της τρίτης θέσης (στην πλειοψηφία τους Αρμένιοι, Κινέζοι, Ολλανδοί, Ιταλοί, Ρώσοι και Σκανδιναβοί) αρνήθηκαν από μόνοι τους να αποχωριστούν τα λιγοστά τους υπάρχοντα και να επιβιβαστούν δίχως αυτά στις λέμβους - ενώ δεν υπάρχει καμία ένδειξη πως δόθηκε εντολή από τον καπετάνιο να μείνουν κλειδωμένοι στο χώρο που τους αναλογούσε.

Κριτική του Arton kai Theamata! (δική μας), σχετικά με τον 5ο Μύθο:

Και όμως, οι Αρμένιοι, οι Κινέζοι, οι Ολλανδοί, Ιταλοί, Ρώσοι, παράτησαν τα υπάρχοντά τους. Σιγά μην τα θέλανε να τα πάρουνε μαζί τους εκεί στον πολικό ωκεανό. Τα υπάρχοντά τους δεν τα απαρνούνται οι πλούσιοι των πάνω ορόφων. Οι φτωχοί των κάτω ορόφων φεύγουν ακόμα και χωρίς παπούτσια. Πάνε να μας τρελάνουνε τελείως; Είδατε; Είδατε αγαπημένες μας αναγνώστριες και αξιότιμοι αναγνώστες, πώς διαστρεβλώνεται, ύστερα από έναν ολόκληρο αιώνα, η αλήθεια;

ΤΟ ΕΠΙΜΥΘΙΟ

Όπως συνάγεται από την ένθετη και εμβρυθή ανάλυση του ιστολογίου μας - όλα τα κρίνουμε εμείς! - η γνωστή πολύκροτη ταινία "Τιτανικός" παρουσιάζει την καθαρή αλήθεια... Κι όλοι θυμόμαστε τη "μουχλίτσα" τον Ίσμεϊ να το σκάει στη βαρκούλα, κι όλοι ερωτευτήκαμε εκείνη την όμορφη πρωταγωνίστρια που πόζαρε γυμνή για να την ζωγραφίσει το ομορφόπαιδο που δεν άντεξε όμως στους πάγους και πήγε καλιά του... Κι όλοι κλάψαμε εκείνη τη στιγμή της σιωπής, όπου η σφυρίχτρα πια δεν ακουγότανε, παρά οι λυγμοί των θεατών στο σινεμαδάκι στο Μαρούσι, σε καιρούς που ο γράφων είχε τα λεφτά για να δει μια ταινία... Και συνοδευόταν και από κούκλα κοπέλα, την Κατερίνα...

Πηγές: tovima.gr enikos.gr