Ν.Ε.Τ. 105,8 FM - Ένας μήνας, χωρίς την Νανά

Κύλησε ήδη - ω, πότε κιόλας; - ένας μήνας χωρίς την Νανά Τσούμα στην Ν.Ε.Τ. και όπως δηλώνει η ίδια στο ιστολόγιό της, http://nanatsouma.blogspot.com, δεν απέκτησε σύνδρομο στέρησης... Όμως, σύνδρομο στέρησης αποκτούμε σιγά-σιγά εμείς, οι ακροατές της, διότι μας λείπει πραγματικά κι αν θα θέλαμε να κάνουμε μια δική μας λίστα σχετικά με το τι μας λείπει και τι δεν, θα είχε την εξής μορφή:

Τι μας λείπει: Η Νανά...
Τι δε μας λείπει: Η Ν.Ε.Τ. (αντίο Ν.Ε.Τ., η Νανά θα πάει αλλού και σύντομα μάλιστα).

Πολύ καλύτερη, ωστόσο, είναι η λίστα που η ίδια η Νανά Τσούμα παραθέτει στο προαναφερθέν ιστολόγιό της. Και μπαίνουμε στον πειρασμό να κάνουμε την ...αναδημοσίευση, δεδομένου ότι έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον! Διαβάστε λοιπόν παρακάτω, πώς περιγράφει από πρώτο χέρι τη σημερινή της κατάσταση. (Και πόσο θαυμαστά στέκεται και παρατηρεί από απόσταση πλέον πράγματα που όλοι, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο, έχουμε από καιρό καταλάβει).

Γράφει στο ιστολόγιό της η Νανά:


Ένας μήνας μακριά από τη ΝΕΤ και με χαρά διαπιστώνω πως σύνδρομο στέρησης δεν απέκτησα. Καλό αυτό …όχι πως θα έκοβα τις φλέβες μου αλλά νόμισα πως κάποιο κουσούρι θα μου ’μενε. Σήμερα, κάθισα και ταξινόμησα όσα μου λείπουν από κει και όσα δε μου λείπουν καθόλου:

Μου λείπουν:

• Μου λείπει η μυρωδιά του στούντιο, λίγο παλιατσούρα, λίγο κλεισούρα, λίγο τσιγαρίλα.
• Μου λείπει το σκοτάδι του που μου ’δινε το πλεονέκτημα να βλέπω τους άλλους μέσα στην παραγωγή αλλά εκείνοι να μη με βλέπουν.
• Μου λείπουν κάποιες κοπέλες, η Μαρία, η Έλενα, γλυκές, ευγενικές κι ακομπλεξάριστες, ακόμα και η τζόρα η Μαριλένα.
• Μου λείπουν οι παράταιρες καρέκλες, άλλες ψηλές, άλλες κοντές, άλλες κουτσές με ένα ροδάκι λιγότερο.
• Μου λείπουν τα μικρόφωνα με τα χαλαρά αφρολέξ-μονωτικά που όλο πέφτανε κι είχαν τους βραχίονες μόνιμα ξεσφιγμένους.
• Μου λείπουν οι βαριές θωρακισμένες πόρτες με τα χαλασμένα χερούλια που όλο μπλόκαραν, δεν άνοιγαν και σκεφτόμουν πανικόβλητη, σε περίπτωση σεισμού πώς θα βγω έξω.
• Μου λείπει το πορτατίφ που χτύπαγα με το στυλό για να με προσέξει ο ηχολήπτης και να βάλει το τραγούδι.
• Μου λείπει ο οδηγός Δημοσίων Υπηρεσιών που καθόμουνα πάνω του για να ψηλώσει λίγο το κάθισμα και να μπορώ να βλέπω μέσα την παραγωγή τι γίνεται.
• Μου λείπει η κονσόλα των τηλεφώνων που όλο μπλόκαρε και άλλο κουμπί πάταγα και άλλη γραμμή έβγαινε.
• Μου λείπουν τ’ ακουστικά που δεν στέκονταν στ’ αφτιά μου και μύριζαν τις κολόνιες των προηγουμένων.
• Μου λείπει το Μόνιτορ που διάβαζα τα μηνύματά σας και φανταζόμουνα δίπλα τις φατσούλες σας.

Δε μου λείπουν:

• Δε μου λείπουν κάποιοι ηχολήπτες που, ενώ εγώ αγωνιούσα, αυτοί χάζευαν, γελούσαν με σαχλά ανέκδοτα και μίλαγαν στο τηλέφωνο.
• Δε μου λείπει μια ηχολήπτρια κακιασμένη, ασχημομούρα και κοντοστούπα γεμάτη δηλητήριο, φθόνο και κόμπλεξ.
• Δε μου λείπουν κάποιες της παραγωγής που δε σήκωναν το τηλέφωνο επειδή δεν ήθελαν να κάνουν τις τηλεφωνήτριες καθώς περνούσαν τον εαυτό τους για δημοσιογράφους επιπέδου Αμανπούρ!
• Δε μου λείπουν οι ψευτοβεντέτες του KOSMOS και του Δεύτερου που τους έλεγα «καλησπέρα» και δεν απαντούσαν, με τη μύτη ψηλά και ακροαματικότητα αντιστρόφως ανάλογη.
• Δε μου λείπει ο συνάδελφος που παρίστανε τον ευγενικό και τον καλλιεργημένο και κατά βάθος ήταν ένας ακαλλιέργητος,αγράμματος, κομπλεξικός και αριβίστας ψευτράκος.
• Δε μου λείπουν οι ανακοινώσεις στους πίνακες, στις πόρτες, στους τοίχους και στο ασανσέρ, των συνδικαλιστών εναντίον των συμβασιούχων.
• Δε μου λείπει η μίζερη και λοξή ματιά των μονίμων υπαλλήλων λες και τους έτρωγα το παντεσπάνι τους.

------------------------------------------

Εμείς, εδώ στο Άρτον και Θεάματα, στηρίζουμε τις αξίες. Και είμαστε σίγουροι πως η Νανά Τσούμα θα βρει το πόστο που δικαιωματικά τής ανήκει. Αλίμονο, αν η ζεστή φωνή της χαθεί για πάντα... Η ευρηματικότητά της, το κέφι της εκείνο, που ομόρφαινε τα ερτζιανά βράδια μας.

Άρτον και Θεάματα!